ROSICZKA OKRĄGŁOLISTNA (DROSERA ROTUJSDIFOLIA L.)
Rodzina: rosiczkowate (Droseraceae)
Rosiczka okrągłolistna jest niewielką byliną, dorastającą do 25 cm wysokości. Liście jej tworzą przyziemną rozetkę, ze środka której wyrasta prosto wzniesiony pęd kwiatonośny, zakończony groniastym, zwykle jednostronnym, rzadkim kwiatostanem, w młodości zgiętym, później wyprostowanym.
Kwiaty są drobne, o zielonym 5-działkowym kielichu i białej koronie, złożonej z 5 podłużnych płatków. Słupek opatrzony 3 znamionami otacza 5 pręcików. Dojrzały pyłek wysypuje się z pylników połączony w tetrady (po 4 ziarna).
Okres kwitnienia trwa od czerwca do sierpnia. Kwiaty są samopylne, tzn. słupek zapylany jest przez pyłek z tego samego kwiatu. Zapylanie odbywa się czasem w zamkniętych kwiatach (kleistogamicznie), bez udziału owadów.
Owocem jest jajowata torebka z licznymi, wrzecionowatymi nasionkami; są one bardzo małe, lekkie i otoczone cieniutką, luźną osłonką.
Rosiczka jest rośliną owadożerną. Organami chwytającymi owady są liście. Są one okrągłe, osadzone na długich ogonkach. Na górnej powierzchni liścia znajdują się liczne, długie czerwone włoski, każdy zakończony niewielką główką, na której lśni kropelka przezroczystej cieczy, przypominająca rosę (stąd polska nazwa rośliny). Kropelki te grają rolę powabni, do złudzenia imitując kropelki nektaru. Ciecz ta jest bardzo lepka i skoro owad niebacznie siądzie na liściu, przykleja się do niego. Chcąc się uwolnić ze zdradzieckiej pułapki, wykonuje gwałtowne ruchy, przez co oblepia się coraz bardziej. Podrażnione włoski nachylają się ku ciału nieszczęsnego więźnia, przyciskając je do blaszki liściowej, i równocześnie zaczynają intensywnie wydzielać substancje trawiące, które rozpuszczają ciało schwytanego zwierzęcia (oprócz pancerza chitynowego). Powstały w ten sposób pożywny sok zostaje wchłonięty przez włoski, po czym liść powoli wraca do normalnego stanu: włoski rozprostowują się, a na ich główkach pojawia się znowu lśniąca, lepka ciecz.
Rosiczka okrągłolistna występuje dość pospolicie na niżu, w górach jest rzadsza. Rośnie najczęściej na wilgotnych poduchach torfowców i innych mchów, rzadziej na nagim torfie. Podłoże, na którym wyrasta, jest zawsze kwaśne. Występuje w całej Europie, w subarktycznej części Azji (cała Syberia z wyjątkiem wybrzeży północnych), w Mandżurii, północnej Japonii, w arktycznej i umiarkowanej części Ameryki Północnej i na Grenlandii.
Poza rosiczką okrągłolistną w Polsce występują jeszcze dwa inne gatunki rzadsze od niej, lecz rosnące na podobnych stanowiskach. Są to: rosiczka długolistna (Drosera anglica Huds.), o liściach wąskołopatkowatych, i rosiczka pośrednia (Drosera intermedia Hayne) o liściach odwrotnie jajowatych lub łopatkowatych.
Wszystkie rosiczki są objęte ustawową ochroną. Zrywanie ich jest surowo wzbronione, a nie stosujący się do tego zarządzenia podlegają karze.
