WIERZBOWNICA BŁOTNA (EPILOBIUM PALUSTRE L.)
Rodzina: wiesiołkowate (Oenotheraceae)
Jest to niezbyt wysoka, dorastająca do 70 cm wysokości bylina, tworząca nitkowate, podziemne rozłogi o łuskowatych drobniutkich listkach. W okresie jesiennym na końcach tych rozłogów tworzą się pączki wielkości orzecha laskowego, które z czasem tracą połączenie z rośliną macierzystą i zakorzeniają się, dając początek nowej roślinie. Rośliny powstałe z nasion mają prosty system korzeniowy, powstałe w drodze wegetatywnej wykształcają krótkie kłącza.
Łodyga jest prosto wzniesiona, obła, z dwoma szeregami włosków. Liście siedzące, lancetowate o nieco podwiniętych brzegach, dolne i środkowe całobrzegie, górne odlegle i niewyraźnie ząbkowane; najniższe w czasie kwitnienia usychają.
Kwiaty o dolnym słupku i bardzo długiej zalążni mają kielich o 4 działkach i koronę o 4 dość głęboko wciętych, liliowych (rzadziej białych) płatkach. Pręcików 8, z czego 4 dłuższe. Szyjka słupka zakończona jest pałeczkowatym znamieniem.
Czas kwitnienia przypada na lipiec i sierpień. Kwiaty zapylane są przez owady.
Owocem jest długa, wąska torebka, pękająca podłużnie na 4 części, między którymi zawieszone są na włoskach nasiona łatwo porywane i przenoszone przez wiatr dzięki pęczkowi długich włosków wyrastających na szczycie każdego nasionka.
Występuje pospolicie na niżu i w górach w dolnym reglu. Rośnie na wilgotnych łąkach, przy brzegach rowów odwadniających, w zarastających dołach potorfowych i wśród wilgotnych zarośli. Rośnie w całej Europie, w Azji, Ameryce Północnej i w Grenlandii.
