Rodzaj Corylus — Leszczyna
Wysokie krzewy, rzadziej drzewa. Liście opadające na zimę, szerokie, podwójnie ząbkowane, owłosione. Kwitnie przed rozwojem liści w marcu. Kwiaty męskie zebrane w zwisające bazie ukazują się często już w lutym, żeńskie są ukryte w bocznych pędach, na wiosnę są widoczne głownia czerwone znamiona słupków. Owocem jest orzech okryty postrzępioną okrywą, nasienie jadalne.
Leszczyny rozmnaża się z nasion, które należy wysiewać bezpośrednio po zbiorze, zabezpieczając przed gryzoniami (przesypując minią). Można też rozmnażać z odkładów, robionych z jednorocznych pędów, jesienią lub wiosną.
Leszczyny lubią gleby żyzne, wilgotne, stanowiska słoneczne lub pół-cieniste. Ozdobne są z długich zwisających bazi (kwiatów pręcikowych) oraz dekoracyjnych odmian.
Corylus avellana — Leszczyna pospolita. Pochodzi z Europy, Kaukazu. Występuje w całej Polsce, w górach sięga po regle dolne. Wysokość do 5 m, czasem wyżej. Krzew o gładkiej korze, pokrytej widocznymi przetchlinkami. Pąki zaokrąglone. Liście miękkie, owłosione, długości do 12 cm, na szczycie zaostrzone. Owoce zebrane po kilka. Często stanowi podszycie lasów grabowo-dębowych, ocieniając glebę i dając łatwo rozkładającą się ściółkę oraz owoce dla zwierząt, i ptaków. Leszczynowe pręty mają zastosowanie na wędki, bicze i kijki narciarskie.
Z odmian należy wymienić: C. avellana ,Aurea’ — leszczyna pospolita złocista, o liściach i pędach żółtych wiosną, lubi stanowiska słoneczne, rośnie słabiej od typu; C. auellana ,Contorta’ — leszczyna pospolita pogięta, pędy i liście falisto pogięte; C. avellana ,Fuscorubra’ (Atropurpurea) — leszczyna pospolita purpurowa, liście ciemnopurpurowe na wiosnę, następnie brunatnoczerwone, zieleniejące; C. avellana ,Heterophylła’ (var. laciniata) — leszczyna pospolita strzępolistna.
Corylus colurna — Leszczyna turecka. Pochodzi z południowo-wschodniej Europy i zachodniej Azji. Do Polski sprowadzona na początku XIX w. Drzewo wysokości 12-17 m. Korona kształtu stożkowatego, średnicy 4—6 m. Pień prosty, o szarej, spękanej korze. Liście szerokoowalne, zaostrzone, słabo owłosione, na długich ogonkach, matowe. Owoce duże, stożkowate. Leszczyna turecka w środkowej Polsce rzadko owocuje z powodu przemarzania kwiatostanów męskich. Lubi glebę ciężką żyzną, stanowisko słoneczne. Nadaje się do zadrzewiania słonecznych ulic. Odporna na suche, zanieczyszczone powietrze, powinna być stosowana jako drzewo alejowe w miastach, szczególnie w zachodnich województwach.
Corylus maxima ,Purpurea’ — Leszczyna południowa czerwonolistna (Leszczyna południowa purpurowa). Pochodzi z południowo-wschodniej Europy i zachodniej Azji. Krzew podobny do C. avellana ,Fuscorubra’, ale bardziej ozdobny ze względu na intensywne i trwalsze zabawienia oraz nieco większe liście. Różni się też wyglądem owoców, o okrywie rurkowatej, stopniowo zwężającej się nad orzechem, ciemnopurpurowej. Czasami przemarza.
