WIERZBA PIĘCIOPRĘCIKOWA czyli LAUROWA (SALIX PENTANDRA L.)
Rodzina: wierzbowate (Salicaceae)
Wierzba pięciopręcikowa jest dość dużym krzewem lub niewielkim (do 13 m wysokości) drzewem o nieustalonym pokroju. Gałązki jej są nagie, błyszczące, barwy czerwonawobrązowej.
Liście osadzone na niezbyt długich ogonkach mają eliptyczną, ostro zakończoną, dość dużą (do 15 cm długości) blaszkę liściową; jest ona z wierzchu ciemnozielona, silnie błyszcząca (jak lakierowana), spodem jaśniejsza, o brzegach piłkowanych z gruezołowatymi ząbkami. Gruczołki występują również u podstawy liści i na górnej części ogonka. Podłużnie jajowate przylistki opadają wcześnie. W kątach liści znajdują się błyszczące i nagie pączki.
Kotkowate kwiatostany pojawiają się razem z liśćmi. Kotki męskie, dłuższe i bardziej zbite od żeńskich, dorastają do 7 cm długości. W kwiecie męskim znajduje się 5—8 pręcików, chociaż ilość ich wahać się może w granicach od 3 do 12, a nawet do 19. W kwiecie żeńskim znajduje się 1 nagi słupek, osadzony na bardzo krótkiej szypułce. Błoniaste łuski kotkowe mają barwę żółtą i są u nasady owłosione; w kotkach żeńskich odpadają przed dojrzeniem owoców. Zarówno w kwiatach żeńskich, jak i w męskich znajdują się po 2 miodniki. Zapylaczami kwiatów są, podobnie jak u gatunku następnego, różne owady, przeważają jednak pszczoły. Czas kwitnienia przypada na maj i czerwiec.
Owocem jest błyszcząca torebka, otwierająca się 2 klapami i wysiewająca liczne, okryte puchem nasionka rozsiewane przez wiatr.
Wierzba pięciopręcikowa należy do najpiękniejszych wierzb krajowych. Występuje na torfiastych łąkach, pośród zarośli, nad wodami, w zalewiskach rzecznych na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Rośnie prawie w całej Europie, na Kaukazie oraz na Syberii i w Mandżurii.
