BAGNICA TORFOWA (SCHEUCHZERIA PALUSTRIS L.) Rodzina: bagnicowate (Scheuchzeriaceae).
Bylina ta dorasta do 20 cm wysokości. Łodyga jej u podstawy okryta jest resztkami starych pochew liściowych, w górne — ulistniona i rozgałęziona. Wyrasta ona z ukośnego kłącza, tworzącego liczne, cienkie rozłogi. Nieliczne liście ( zwykle 2—3 na łodydze) są wąskie, rynienkowate, barwy ciemnozielonej, opatrzone u dołu długimi pochwami, na szczycie zakończone łyżeczkowatym wgłębieniem.
Kwiaty wyrastają pojedynczo w pachwinach przysadek i zebrane są w szczytowe, luźne, 3 10-kwiatowe grono. Każdy kwiat składa się z 6 żółtawozielonych, podłużnie jajowatych działek okwiatu, 6 pręcików i 3 (do 6) nie zrośniętych ze sobą słupków.
Kwitnie od maja do lipca. Kwiaty zapylane są przez wiatr.
Owocki początkowo barwy żółtozielonej, później stają się brązowe. Są to 1—2 nasienne, mające około 5 mm długości, jajowate, pękające na 2 części torebki. Nasiona przez dłuższy czas mogą pływać w wodzie.
Bagnica rośnie w całej Polsce, lecz nie jest rośliną pospolitą. Występuje tylko na torfowiskach wysokich, wśród darni torfowców i innych mchów, w miejscach zazwyczaj silnie podmokłych. Występuje w północnej części strefy umiarkowanej. Zasięgiem swym obejmuje północną część Europy po Pireneje, Tyrol, Karyntię, Siedmiogród, Bukowinę, Kijów i Charków.
TURZYCA BAGIENNA (CAREX U MOS A L.) Rodzina: turzycowate (Cyperaceae)
Turzyca ta, o bardzo charakterystycznym pokroju, tworzy nadziemne i podziemne rozłogi. Łodyga jej, cienka i ostrokanciasta, dorasta do 40 cm wysokości. Sinozielone, wąskie, krótsze od łodygi liście opatrzone są brunatnymi pochwami.
Na szczycie łodygi znajduje się wydłużony kłosek męski, a 2—3 jajowate kłoski żeńskie zwisają na długich szypułkach. Brunatne przysadki mają na grzbiecie zielony pasek. Pęcherzyki są eliptyczne, płaskie, szarozielone. Słupek opatrzony jest 3 znamionami.
Kwitnie w maju.
Występuje dość pospolicie na niżu i w niższych położeniach górskich, tylko na torfowiskach wysokich lub przejściowych, rzadko osiedlając się na niskich. Rośnie zwykle pośród darni torfowców, utrwalając je dzięki licznym, pełzającym rozłogom. Znana jest prawie w całej Europie, północnej Azji i Ameryce Północnej.
PRZYGIEŁKA BIAŁA (RHYNCHOSPORA ALBA (L.) Vahl.) Rodzina: turzycowate (Cyperaceae)
Jest to niewielka, do 40 cm wysoka bylina, tworząca luźne darnie. Łodyga jej w przekroju jest obła lub trójkątna. Liście mają blaszki szydlaste, rynienkowate oraz szaro zabarwione pochwy liściowe.
Na szczycie łodygi znajdują się kłoski, skupione w główkę. Przysadki w kłoskach początkowo są białe, później mogą przybierać zabarwienie czerwonawe. W kątach przysadek znajdują się obupłciowe kwiaty z prostym okwiatem, złożonym z 9—13 szczecinek, wstecznie ząbkowanych. Słupek o 2 znamionach otaczają 2—3 pręciki z długimi nitkami.
Roślina kwitnie późno, w sierpniu i wrześniu. Jest zapylana przez wiatr.
Owocki są drobne, podłużnie jajowate, czerwonobrunatne.
Przygiełka biała rośnie pospolicie na torfowiskach wysokich i przejściowych oraz na mokrych wrzosowiskach, tworząc białawe, luźne darnie. Najczęściej występuje na darniach torfowców w wilgotnych zagłębieniach (dolinki) lub na pływających kożuchach torfowcowych. Jest to roślina pospolita w całej Europie (z wyjątkiem strefy arktycznej i krain śródziemnomorskich) i na Syberii.
WEŁNIANKA POCHWOWATA (ERIOPHORUM VAGINATUM L.). Rodzina: turzycowate (Cyperaceae).
Bylina ta tworzy bardzo zwarte kępy, łączące się często w gęste kępiaste darnie. Łodygę ma prostą, dołem obłą, w górze kanciastą. Liście łodygowe są krótkie, dwa najwyższe zwykle pozbawione blaszki liściowej, lecz o bardzo silnie rozdętych pochwach, liście odziomkowe zaś mają blaszkę liściową wąską i są bardzo długie.
Na szczycie łodygi znajduje się jeden podługowaty kłos. W czasie kwitnienia ma on barwę srebrzystoszarą. W kątach błonkowatych przysadek znajdują się obu-płciowe kwiaty. Okwiat ich składa się z licznych, prostych, taśmowatych nici, które po przekwitnieniu przekształcają się w długi, śnieżnobiały puch. Słupek opatrzony 3 znamionami otaczają 3 pręciki.
Kwiaty są zapylane przez wiatr. Okres kwitnienia trwa od marca do maja.
Drobniutkie owocki, otoczone puchem z przekształconego okwiatu, rozsiewane są przez wiatr.
Wełnianka pochwowata występuje pospolicie w całej Polsce na torfowiskach wysokich i przejściowych. Rośnie w miejscach podmokłych, często wśród darni torfowców, budując wraz z nimi dość duże kępy. Często jest pionierskim gatunkiem, zasiedlającym nagie progi w dołach potorfowych. Zasięgiem swym obejmuje całą północną część strefy umiarkowanej.
