Borówka wysoka (Vaccinium corymbosum) posiada specyficzne, odmienne od innych roślin sadowniczych, wymagania glebowe, które mają decydujący wpływ na wzrost, plonowanie i żywotność krzewów.
Borówka jest rośliną długowieczną, która przy odpowiedniej pielęgnacji może dobrze plonować przez ponad 30 lat! Lecz aby cieszyć się tak długim okresem plonowania musimy stworzyć jej odpowiednie warunki, zwłaszcza glebowe.
Specyficzne wymagania siedliskowe borówki wynikają m.in z budowy ich systemu korzeniowego, który składa się drobnych, mocno rozgałęzionych i płytko zalegających w glebie korzeni.
Właściwości owoców borówki
Uwaga! Borówki najlepiej jadać na surowo lub po rozmrożeniu – smażone lub gotowane tracą swoje lecznicze zalety. Przed spożyciem pamiętajcie o dokładnym umyciu tak owoców, jak i rąk! Niezachowanie zasad higieny grozi zakażeniem pasożytami, w tym lamblią i tasiemcem bąblowcowym.Owoce borówki wysokiej uważane są za najsmaczniejsze i najcenniejsze pod względem wartości odżywczej i dietetycznej. Borówki zawierają wiele witamin, soli i kwasów mineralnych, a także łatwo przyswajalne cukry.
Przygotowanie gleby
Przed zasadzeniem borówki gleba powinna być dokładnie zbadana, krzewy te wymagają gleb przepuszczalnych, dość próchnicznych, kwaśnych (pH 3,8-4,8). Najwięcej problemów sprawia zwykle właściwe przygotowanie gleby pod uprawę borówki.
Borówka wysoka: Rozstawa
- Na działce sadzimy krzewy w rozstawie np. 1,5 x 1,5 m
- Na plantacjach wielkotowarowych 3,0 x 1,0 m.
Podlewanie borówki wysokiej
Borówka jest bardzo wrażliwa na niedobór wody. Podczas intensywnego wzrostu pędów i dojrzewania owoców, braki wody musimy uzupełniać. Zapotrzebowanie na wodę uzależnione jest od wielkości krzewu i warunków pogodowych.
Nawożenie borówki
Borówka wysoka ma małe wymagania pokarmowe. Choć najsilniej reaguje na niedobór azotu w glebie, to do prawidłowego wzrostu nie wymaga obfitego nawożenia tym składnikiem. Niedobór azotu objawia się słabym wzrostem rośliny, małymi żółtymi liśćmi i drobnymi owocami.
Zapotrzebowanie na potas i fosfor są bardzo małe, lecz to nie oznacza, że rośliny poradzą sobie bez nawożenia. Objawami niedoboru potasu to drobniejące, brązowawe liście z widocznymi nekrotycznymi plamami aż do zawijania się do środka blaszek liściowych, a nawet ich opadanie oraz słabszy wzrost roślin.
W amatorskiej uprawie borówki zapewnienie potrzeb pokarmowych opiera się na corocznym stosowaniu nawozów mineralnych.
Ściółkowanie borówki
Aby zapobiegać wyparowywaniu wody z gleby i wyrastania chwastów, pod krzewami rozkładamy 5-7 cm warstwę ściółki z przekompostowanych trocin drzew iglastych lub rozdrobnionej kory sosnowej. Ściółkowanie przeprowadzamy wiosną, rozkładając na wilgotną glebę.
Nie należy stosować torfu jako ściółkę, który po wyschnięciu tworzy warstwę utrudniającą przesiąkanie wody. Co 2-3 lata uzupełniamy ściółkę.
Przycinanie borówki
Krzewy borówki są delikatnej budowy, dlatego na młodych egzemplarzach rzadko kiedy znajdziemy pędy nadające się do cięcia. Lecz z wiekiem przybywa starych pędów, które słabo owocują. Wykonując cięcie należy robić to z umiarem – wycinając nisko nad ziemią 2-4 najstarsze gałązki.
