MODRZEWNICA ZWYCZAJNA (ANDROMEDA POLIFOLIA L.)
Rodzina: wrzosowate (Ericaceae)
Modrzewnica zwyczajna jest niewielką krzewinką (20—40 cm wysokości), o podnoszących się pędach. Liście jej, równowąsko-lancetowate, mają podwinięte brzegi, spodem są sinawobiałe, z wierzchu ciemnozielone, na zimę nie odpadają.
Bladoróżowe kwiaty, zwisające na czerwonawych szypułkach, zebrane są w kwiatostan baldachogroniasty. Beczułkowata korona składa się ze zrośniętych 5-płatków. Wewnątrz korony znajduje się 1 słupek otoczony przez 10 pręcików, które mają pylniki opatrzone na szczycie dość długimi, szczeciniastymi różkami. Pyłek, jak u wszystkich zresztą wrzosowatych, zlepiony jest w tetrady.
Czas kwitnienia przypada na czerwiec i lipiec. Kwiaty przystosowane są do odwiedzin owadów o długich narządach pyszczkowych. Przed wtargnięciem nieproszonych gości zabezpieczają wnętrze kwiatu włoski pokrywające koronę i nitki pręcików. Tylko mrówkom udaje się czasem dostać do wnętrza kwiatu, gdzie czynią wielkie spustoszenie, zgryzając pręciki i szyjkę słupka. Poza entomogamią (zapylanie przez owady) może występować u modrzewnicy samozapylanie.
Owocem jest kulista, 5-komorowa torebka. Nasiona są drobne i kiełkują częstokroć dopiero po kilkuletnim leżeniu w ziemi.
Modrzewnica, podobnie jak i inne wrzosowate, żyje w symbiozie z grzybem, którego strzępki przerastają roślinę, dochodząc aż do okrywy nasienia. Zarodek jest od nich wolny, lecz w czasie kiełkowania strzępki grzyba wnikają również i do niego.
Jest to roślina pospolita u nas na niżu, w górach spotykana tylko w rozproszonych stanowiskach. Występuje w Europie środkowej i północnej; ku południowi staje się coraz rzadsza. Rośnie również na Uralu, Ałtaju i Syberii, w zachodniej Grenlandii oraz w północnej części Ameryki Północnej.
