Rodzaj Juglans — Orzech
Duże drzewa o liściach nieparzystopierzastych, listkach bocznych zwykle piłkowanych, pędach wypełnionych rdzeniem przerywanym. Kwiaty męskie w zwisających baziach wyrastają na zeszłorocznych pędach, kwiaty żeńskie po kilka na wierzchołkach rosnących pędów. Owoc duży, niby pestkowiec, okryty zieloną, mięsistą, niepękającą okrywą oraz wewnętrzną zdrewniałą skorupą. Nasienie oleiste, przeważnie jadalne. Wysiewać należy jesienią do gruntu.
Orzechy dobrze rosną na glebach żyznych, przepuszczalnych, zasobnych w wapń. W parkach pięknie wyglądają sadzone pojedynczo na trawnikach lub w odpowiednio dobranych grupach.
Juglans cinerea — Orzech szary. Pochodzi z Ameryki Północnej. Wysokość do 25 m. Drzewo o gęstej, kulistej koronie, stosunkowo niskim pniu, korze ciemnoszarej. Rdzeń w pędach ciemnobrązowy. Liście 11-19-listkowe, listki długości 6-12 cm, drobno piłkowane, zaostrzone, obustronnie owłosione. Owoce wydłużone, lepkie. Skorupa okrywająca nasiona głęboko bruzdowana. Orzech ten dobrze rośnie w stanowisku wilgotnym. Należy do długowiecznych drzew parkowych.
Juglans cordiformis — Orzech sercowaty. Pochodzi z Japonii. Wysokość 15-20 m. Korona kopulasta, zwykle osadzona na krótkim pniu. Rdzeń w pędach biały. Liście duże, 11-17-listkowe, bazie męskie długości do 30 cm, zwisają po kilka obok siebie. Owoce sercowate, zaostrzone, o gładkiej skorupie. Drzewo ozdobne z pokroju i długich liści oraz z owoców zwisających w gronach. Owocuje często już jako 10-letnie.
Do sadzenia w parkach poleca się J. cordiformis var. ailanthifolia — orzech sercowaty odm. ailantolistna (J. sieboldiana — orzech japoński, orzech Siebolda) o orzechach bardziej kulistych, o skorupkach mniej gładkich, zaostrzonych, zebranych w duże grona, do 20 sztuk w jednym. W Polsce odmiana ta jest bardzo znana i polecana jako drzewo ozdobne do większych parków, do sadzenia pojedynczo na dużych trawnikach.
Juglans nigra — Orzech czarny. Pochodzi z Kanady. Wysokość do 30 m (w ojczyźnie do 50 m). Tworzy luźne korony, o średnicy 20-25 m. Kora na starszych okazach głęboko podłużnie spękana, prawie czarna. Rdzeń w pędach jasny. Liście składają się z 15-23 listków długości 6-12 cm każdy, końcowy listek często zanika, stąd czasem liczba listków parzysta. Owoce kuliste, średnicy do 4 cm, zebrane po 2-5. Łupina szorstka, przyjemnie pachnąca, skorupa ciemna, bruzdowana.
Orzech czarny dobrze znosi nasze zimy, jedynie młode okazy cierpią od przymrozków wiosennych. Drzewo światłolubne, dobrze rośnie w warunkach miejskich, należy go sadzić pojedynczo, na odkrytych trawnikach lub szerokich alejach, wymaga jednak dużo miejsca. Drewno cenione w przemyśle meblarskim.
Juglans regia — Orzech włoski. Pochodzi z południowej Europy i Azji. Należy do drzew użytkowych. Wyrasta do 25 m. Udaje się na glebach ciepłych, wapiennych. Drzewo długowieczne, czasem przemarzające, jednak częściej przemarzają kwiaty, co powoduje jednoroczne przerwy w owocowaniu. Drewno orzecha włoskiego ma duże znaczenie przemysłowe.
