TURZYCA ŻÓŁTA (CAREX FLAVA L.)
Rodzina: turzycowate (Cyperaceae)
Jest to roślina kępkowa, tworząca czasem darnie. Łodygi jej są sztywne, ostro-kancia^e, gładkie.
Liście, osadzone w dole łodygi i krótsze od niej, mają bardzo charakterystyczną żółtozieloną barwę.
Również żółtozielone są kuliste kłoski żeńskie, skupione zwykle po 2- 3 tuż pod walcowatym, szczytowym kioskiem męskim. Przysadki kwiatowe są jasnobrunatne, zaś dłuższe od nich pęcherzyki są żółtozielone, z długim, odgiętym dzióbkiem na szczycie i 3 znamionami. Pod kłoskami żeńskimi znajdują się dość długie podsadki z odstającymi od łodygi pod kątem prostym blaszkami.
Kwitnie w maju.
Jest to turzyca pospolita na mokrych łąkach torfowych, wśród widnych, mokrych zarośli i na brzegach wilgotnych lasów. Występuje prawie w całej Europie, w Małej Azji i w Ameryce Północnej.
Bardzo podobna do turzycy żółtej, lecz od niej znacznie niższa, bo dorastająca tylko do 5—15 cm wysokości, jest turzyca Oedera (Carex Oederi Retz.). Łodyga jej jest krótsza od liści, a krawędzie jej są tępe, pęcherzyki zaś opatrzone są prostymi dzióbkami.
Turzyca ta występuje w całej Polsce na mokrych pastwiskach.
Dawniej uważana była za podgatunek turzycy żółtej, obecnie wyodrębniono ją jako oddzielny gatunek.
TURZYCA DZIÓBKOWATA (CAREX ROSTRATA Stokes, synonim: Carex inflata Huds.)
Rodzina: turzycowate (Cyperaceae)
Jest to roślina rozłogowa, dorastająca do 30—60 era wysokości.
Liście jej są sinozielone, wąskie, rynienkowate, dłuższe od łodygi. Pochwy ich zabarwione są brunatnoczerwono.
Kioski męskie w liczbie 1—3, osadzone są na szczycie łodygi, niżej znajdują się 2—3 wałeczkowate, długie (5—7 cm), prosto wzniesione kłoski żeńskie. Przysadki mają barwę brunatną i opatrzone są na grzbiecie zielonym paskiem. Pęcherzyki żółtozielone kulistawe, o krótkim dzióbku, osadzone są prostopadle do osi kłoska, każdy z 3 znamionami. Podsadki są długie, najniższa przerasta szczyt pędu.
Kwitnie w maju. Tworzy mieszańce z turzycą brzegową, pęcherzykowatą i kilkoma innymi.
Rośnie zarówno na niżu, jak i w górach. Bardzo pospolicie występuje na podmokłych łąkach torfowych, tworząc miejscami prawie czyste, rozległe, sinozielone łany. Znaleźć ją można często w zarastających dołach potorfowych, przy brzegach rzeczek, rowów odwadniających, stawów i jezior. Występuje prawie w całej Europie, w Azji Mniejszej i w Ameryce Północnej.
TURZYCA PĘCHERZYKOWATA (CAREX VESICARIA L.)
Rodzina: turzycowate (Cyperaceae)
Jest to roślina rozłogowa, barwy jasnozielonej, dorastająca do 40— 80 cm wysokości.
Liście ma płaskie, mniej więcej długości łodygi. Pochwy ich są czerwone, czasem nawet czarne.
Na szczycie prosto wzniesionej, ostrokanciastej łodygi znajdują się 2—3 niezbyt długie, walcowate kłoski męskie, a pod nimi 2 lub 3 dość grube, oddalone od siebie, żółtawe kłoski żeńskie. Pęcherzyki są żółtawe, ustawione skośnie do osi kwiatostanu; z każdego pęcherzyka wychylają się 3 znamiona. Lancetowate przysadki kwiatów żeńskich mają barwę kasztanowatą, przy czym grzbiet ich jest zielony. Dolna podsadka przewyższa pęd.
Kwitnie w maju. Tworzy mieszańce z turzycą dzióbkowatą, brzegową, prosowatą i kilkoma innymi.
Występuje w całym kraju w rowach, przy brzegach jezior, stawów, rowów odwadniających, w zarastających dołach potorfowych, często razem z turzycą dzióbkowatą, lecz rzadziej od niej. Zasięgiem swym obejmuje prawie całą Europę i umiarkowane pod względem klimatycznym strefy Azji. Poza tym występuje w północnej części Afryki i w Ameryce Północnej.
