Rodzaj Betula — Brzoza
Drzewa i krzewy o liściach j aj o wato trójkątnych lub romboidalnych, piłkowanych, opadających na zimę. Kwiaty są zebrane w podłużne bazie. Bazie męskie wykształcają się już w jesieni, bazie żeńskie wydostają się z pąków na wiosnę razem z liśćmi. Owocem jest drobny oskrzydlony orzeszek.
Brzozy rozmnaża się z siewu, wysiewając nasiona zaraz po zbiorze (późnym latem) — wschodzą jeszcze w tym samym sezonie wegetacyjnym, bądź wiosną ( w kwietniu). Gatunki obcego pochodzenia bezpieczniej siać w szklarni w skrzynkach. Odmiany szczepi się lub oczkuje na 2-3 letnich siewkach. Brzozy na ogół trudno się przyjmują, toteż należy siewkom już przy pierwszym pikowaniu uszczykiwać korzonki w celu wywołania rozkrzewienia korzeni. Należy unikać sadzenia siewek leśnych, otrzymanych bez pikowania. Brzozy należy wysadzać zanim kora przyjmie białe zabarwienie.
Brzozy przeważnie rosną na glebach przeciętnych, niektóre gatunki (B. verrucosa) należą do odpornych na suszę, inne (B. pubescens) wolą gleby wilgotne, żyźniejsze. Wszystkie brzozy są światłolubne.
Brzozy dzięki pokrojowi i białej korze należą do najozdobniejszych drzew krajowych, sadzone pojedynczo lub grupami dają piękny efekt dekoracyjny. Jest znanych ok. 100 gatunków brzóz, z których w Polsce najczęściej występuje: brzoza biała, brzoza omszona oraz brzoza ojcowska.
Betula maximowicziana — Brzoza Maksimowicza. Pochodzi z Japonii. Wysokość do 30 m. Kora pomarańczowoszara, łuszcząca się cienkimi pasmami. Pędy nagie, czerwonobrunatne, z nielicznymi białymi gruczołka-mi. Liście duże, długości do 14 cm, szerokojajowate, u podstawy sercowa-te, ostro zakończone, podwójnie ostro piłkowane, ogonki liściowe długości do 3 cm.
Na mróz wytrzymała. Rośnie szybko, jesienią pięknie się barwi na złocistożółty kolor. Zasługuje na szersze rozpowszechnienie w zieleni miejskiej i osiedlowej, jako jedna z najpiękniejszych brzóz.
Betula papyrifera — Brzoza papierowa. Pochodzi z Ameryki Północnej. Wysokość do 20 m (w ojczyźnie do 30 m). Kora kredowobiała, łuszcząca się szerokimi płatami. Pędy czerwonobrunatne z rzadko rozrzuconymi gruczołami, młode owłosione. Liście duże, długości do 10 cm, zaostrzone, owłosione na dolnej stronie przy nerwach.
Brzoza papierowa lubi gleby żyzne, wilgotne, ale znosi również suche. Jest jedną z najczęściej uprawianych brzóz obcego pochodzenia, o liściach większych od naszych rodzimych brzóz, o pięknej, kredowo-białej korze, liściach długo zachowujących zieloną barwę. Odporna na mróz.
Betula pubescens — Brzoza omszona. Pochodzi ze środkowej Europy i północnej Syberii. Wysokość do 20 m. Czasami tworzy krzew. Kora biała, łuszcząca się okrężnie, gałęzie wzniesione do góry, czasem rozłożyste. Średnica korony 4-7 m. Liście długości do 7 cm, z zaokrągloną nasadą, młode od spodu owłosione, starsze nagie, wiosną zielonożółte, jesienią złociste.
Występuje w całej Polsce na glebach wilgotnych, a często podmokłych, lubi klimat obfitujący w opady i mgły. Źle rośnie w warunkach klimatu miejskiego. Występuje wraz z olszą, wierzbą, kaliną. Gatunek mniej ozdobny od brzozy brodawkowatej, gdyż nie ma zwisłych pędów w koronie, toteż w zdobnictwie rzadko stosowany.
