JASKIER ROZŁOGOWY (RANUNCULUS RE PENS L.)
Rodzina: jaskrowate (Ranunculaceae)
Jak sama nazwa wskazuje, bylina ta tworzy liczne, nadziemne, ulistnione rozłogi, zakorzeniające się w węzłach. Łodyga osiąga 40 cm wysokości; jest ona obficie rozgałęziona, zwykle owłosiona, z wielu drobnymi korzeniami. Liście są głęboko wcinane, odziomkowe, trójdzielne na dość długich ogonkach, łodygowe — im wyżej położone, tym węższe mają odcinki i prostszą budowę, najwyższe zaś są siedzące, trójdzielne, o odcinkach lancetowatych.
Kwiaty są dość duże. Kielich składa się z 5 jajowatych, owłosionych działek, korona zaś z 5 płatków, dłuższych od kielicha, żółtych, z miodnikami przykrytymi zastawką. Liczne pręciki i słupki ułożone są spiralnie na wypukłym dnie kwiatowym.
W czasie kwitnienia, tzn. od maja do sierpnia, kwiaty zapylane zostają przez odwiedzające je w poszukiwaniu nektaru owady.
Po zapyleniu tworzą się okrągławe niełupki. Głównie jednak jaskier rozłogowy rozmnaża się wegetatywnie za pomocą rozłogów, zarastając w ten sposób bardzo duże powierzchnie.
Jest to roślina bardzo pospolita na wilgotnych łąkach, wśród zarośli, przy brzegach wód. Czasem tworzy jedno z pierwszych stadiów zasiedlania dołów potorfowych. Występuje na całym obszarze Polski. Zasięgiem swym obejmuje Europę, Kaukaz, Persję, Syberię aż po Kamczatkę, północną Afrykę. Została również zawleczona do Ameryki Północnej.
JASKIER WIELKI (RAHUNCULUS LINGUA L.)
Rodzina: jaskrowate (Ranunculaceae)
Jest to bylina o wysokiej (do 150 cm), grubej, wewnątrz pustej łodydze. Bardzo często tworzy długie, wewnątrz puste rozłogi podziemne. Wszystkie liście są jednakowe: skórzaste, na brzegach odlegle i niewyraźnie ząbkowane, siedzące lub osadzone na króciutkich ogonkach.
Kwiaty są duże, o średnicy dochodzącej niekiedy do 4 cm. Kielich składa się z 5 szerokojajowatych, zielonych, kosmatych działek, korona zaś z 5 jajowatych, złocisto-żółtych płatków. Tuż przy nasadzie każdego płatka znajduje się zagłębienie z gruczoł-kami miodnikowymi, przykryte króciutką łuseczką. Liczne, spiralnie ułożone pręciki, otaczają słupkowie również o spiralnym układzie. Pręciki dojrzewają wcześniej od słupków, co uniemożliwia samozapylanie.
Okres kwitnienia trwa od czerwca do sierpnia. Zapylania dokonują owady.
Owoce w postaci obustronnie spłaszczonych niełupek są liczne i skupione w kulisty owocostan.
Jaskier wielki występuje rozproszony na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Rośnie w miejscach mokrych, najczęściej przy brzegach zbiorników wodnych, w zarastających dołach potorfowych, na podtopionych łąkach wśród wielkich turzyc, bardzo często bezpośrednio w wodzie. Zasięgiem swym obejmuje całą Europę i Syberię.
JASKIER PŁOMIENNIK (RANUNCULUS FLAMMULA L.)
Rodzina: jaskrowate (Ranunculaceae)
Jaskier płomiennik jest nieco podobny do poprzedniego gatunku, lecz znacznie od niego niższy, dorasta bowiem tylko do 50 cm wysokości. Dolne jego liście mają długie ogonki i ząbkowaną blaszkę, górne są siedzące, lancetowate i często całobrzegie. Łodyga jest prosta lub podnosząca się, w górze rozgałęziona.
Kwiaty niewielkie, liczne. Kielich składa się z 5 odgiętych działek, korona z 5 szerokojajowatych, żółtych płatków, z których każdy przy podstawie ma wgłębienie z gruczołkami miodnikowymi, przykryte krótką łuseczką. Liczne pręciki i słupki ułożone są spiralnie na wypukłym dnie kwiatowym.
Okres kwitnienia trwa od maja do września. Podobnie jak u poprzedniego gatunku, pręciki dojrzewają przed słupkami. Kwiaty zapylane są przez owady.
Po zapyleniu z każdego kwiatka powstaje kilkanaście niełupek.
Jaskier płomiennik jest rośliną bardzo pospolitą na wilgotnych łąkach i pastwiskach, w zarastających dołach potorfowych i przy brzegach rowów odwadniających. Występuje na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Rośnie w całej Europie i w umiarkowanych strefach Azji.
